Persoonlijk ♥15 Een jaar later na mijn herseninfarct

woensdag 26 oktober 2016

Vorig jaar ging het vandaag mis, de dag dat ik werd getroffen door een hersenstaminfarct. Ik merk dat ik er al de hele maand mee bezig ben, met vandaag. Zal dit komen omdat ik dan vandaag een soort van de balans op moet maken? Een bevestiging komt dat ik nog niet daar ben waar ik wilde zijn?
Voor mij is het een moeilijke dag vandaag.


Drie oktober was mijn verjaardag en normaal is dat voor mij een dag als alle andere. Maar dit keer merkte ik dat ik dankbaar was dat ik überhaupt weer mijn verjaardag mocht vieren. Het lijkt altijd zo vanzelfsprekend maar dat is het niet en dat besef ik inmiddels maar al te goed. 

Ik ben de afgelopen dagen vooral bezig geweest met hoe mijn dagen er vorig jaar uitzagen, toen ik nog niet wist waarom ik mij zo 'raar' voelde en voordat ik in het ziekenhuis opgenomen werd. De eerste week in het ziekenhuis was zo'n nare ervaring en daarom kijk ik daar niet graag op terug. Ik vond de ziekenhuisperiode het zwaarste van alles, zelfs zwaarder dan de drie weken (alleen) in de revalidatiekliniek.
Maar dat is geweest en het gaat nu zoveel beter! Ik kijk vooral naar wat ik weer kan en dat is bijna alles weer. Ik geniet van de dingen die ik doe en probeer zoveel mogelijk de dingen te doen waar ik blij van word en positieve energie van krijg.

Of je nou wilt of niet, de kijk op het leven verandert door zo'n ingrijpende gebeurtenis. Het is bijzonder hoe dat werkt. Ook heeft mijn herseninfarct het afgelopen jaar grotendeels mijn leven bepaald. Veel therapie, niet (fulltime) kunnen werken en vooral rustig aan doen wat niks voor mij is. Nu krijg ik steeds meer de regie terug maar er blijven momenten (komen) dat het infarct bepaalt...en dat is denk ik het moeilijkste van allemaal.

Hoe staat het er nu voor?Mijn belastbaarheid is nog niet op 100 procent en dat merk ik dan vooral aan mijn concentratie. Ik kan niet goed meer twee dingen tegelijk en als ik moe ben, draait het bovenin allemaal wat langzamer. Ik train dit nog regelmatig d.m.v. een braintrainingapp en hoop dat dit nog beter gaat worden. Gelukkig is mijn geheugen wel weer helemaal in orde en mag ik ook weer autorijden. Maar als ik echt moe ben, kan ik dat beter niet doen.
Na een intensieve dag voelt mijn linkerkant zwaar aan, alsof ik een zwarte training gehad heb maar ik sleep dan niet meer mijn been. Mijn hand slaapt een aantal keer per dag en mijn voet ook regelmatig. Maar dat zijn de dingen waar ik prima mee kan leven. als dat zo blijft.
Ik ga nog steeds twee keer per week een uur naar de fysio om aan mijn evenwicht te werken, dit gebied is het zwaarst getroffen en heeft ook het langste nodig om te herstellen en ook voor dit geldt: misschien wordt het niet beter dan dit. Wie zal het zeggen....

Al met al ben ik blij dat het zo goed gaat maar toch had ik natuurlijk gehoopt dat alles weer volledig was hersteld. Het zijn de laatste puntjes op de i en het had allemaal nog veel erger kunnen zijn. Maar als de artsen tegen je zeggen dat je echt gelukt gehad hebt en dat een hersenstaminfarct vaak een dodelijke afloop heeft, dan sta je wel weer met je beide benen op de grond en ben ik blij met het engeltje wat vorig jaar op mijn schouder zat. 

Lieve mensen, geniet van het leven, doe de dingen waar je blij van wordt en vergeet niet te lachen!

♥ veel liefs ♥






8 opmerkingen :

  1. Heel begrijpelijk dat het een zware dag is. Mijn kleine problemen vallen in het niet als hier jouw verhaal lees. Genieten van de kleine dingetjes hè.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heel begrijpelijk dat het een zware dag is. Mijn kleine problemen vallen in het niet als hier jouw verhaal lees. Genieten van de kleine dingetjes hè.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Via google (ik zocht op silhouette) kwam ik op je blog, ik volg je nog maar kort......
    Ik vind je echt heel erg dapper!!!!!
    Snap goed dat vandaag een rare dag is, maar het is ook goed om terug te kijken en te bedenken waar je nu weer bent.
    Je lijkt me een erg positief mens, wees trots op jezelf en blijf vooruit kijken.
    Lieve groetjes, Daphne

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ja dat is een hele nare herinnering. Gelukkig kijk je er heel positief tegen aan. Ik denk dat dat veel helpt bij de revalidatie. Fijncdat het nu zoveel beter gaat en hopelijk gaat het nog steeds vooruit!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Snap dat het weer ff terug komt vandaag,
    Goed voor je verwerking van je af schrijven!
    beste en top wat je nu bereikt hebt!
    groetjes Esther

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik begrijp goed dat deze dag, een jaar na dato, emotioneel voor je is! Een goede vriendin van me heeft een paar weken terug een herseninfarct gehad! Zij kampt nu vooral met veel vermoeidheid en is druk aan het revalideren. Gelukkig ben je al een heel eind op de goede weg! En ik heb zomaar het gevoel dat je creativiteit bevorderlijk was/is voor je herstel! Liefs!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Jeetje...Ik stuitte per ongeluk op je blogs over de Cameo en lees nu dit.. Wat een herkenning. Ik heb ook een herseninfarct gehad. Ik ben er gelukkig (ook) heel goed uitgekomen en na een pittige operatie en revalidatieperiode heb ik mijn leven weer goed op de rit.
    Data blijven heftig, maar de trips down memorylane helpen je wel bij de verwerking. Je bent een jaar verder nu, dat lijkt veel. Maar na 4 jaar kan ik zeggen dat ik me toch elk jaar weer een stukje beter ben gaan voelen. Dat gun ik jou ook!

    BeantwoordenVerwijderen

Made With Love By The Dutch Lady Designs