Instaswap Fallediton en revalidatienieuws

In het voorjaar deed ik voor het eerst mee met een swap en vond dat super leuk om te doen. Je maakt een pakketje met zelfgemaakte en/of gekochte cadeautjes en stuurt die naar iemand die je niet kent. Iemand anders maakt weer iets voor jou. Ik vind het samenstellen en inpakken is net zo leuk als het ontvangen en uitpakken. Daarna volgde er nog twee swaps waar ik aan mee gedaan heb.

In oktober heb ik meegedaan aan de #instaswasp2015falledition. Als je op deze tag zoekt, op Instagram, kom je heel veel moois tegen. Ik laat je hier zien wat ik gemaakt heb en natuurlijk ook wat ik voor moois mocht ontvangen. Door het hele ziekenhuis gebeuren is dat er nog niet eerder van gekomen. 

Oja...ik heb me alweer opgegeven voor een nieuwe swap. Alleen is deze anders dan de anderen waar ik aan meegedaan heb. Dit is namelijk de Serious Secret Swap. Ik ontvang deze keer niks terug maar maak een pakketje voor iemand die afhankelijk is van de Voedselbank. Een kleine moeite en groot gebaar dacht ik zo. 

Gemaakte swap voor @bloesemconfetti

Mijn swapmaatje had voornamelijk foto's van reizen en Japan op haar account staan. Verder kon ik niet echt vinden wat ze nog meer leuk vindt. Ik heb geprobeerd om in ieder geval iets met deze twee thema's te doen. Daarnaast was dit de herfsteditie dus heb ik het thema herfst ook gebruikt. 

Een klein notitieboekje om tijdens het reizen aantekeningen te maken en Japanse noodles uit de Aziatische winkel gingen o.a. in het pakket. 

Op de ster heb ik haar naam gemaakt. 

Ik maakte zelf herfstknijpers en een Japanse slinger. 

Natuurlijk werd alles mooi ingepakt. Omdat ik niet wist van welke kleuren mijn swapmaatje houdt, heb ik het een beetje basic gehouden. Zelf hou ik wel van kleur dus ik heb wel wat kleur gebruikt. 

Alles in een doosje gedaan en hij was klaar om te verzenden. 

Gelukkig was mijn swapmaatje er blij mee! 

Gekregen swap van @elskekistemaker

De swap die voor mij bestemd was, heeft een lange reis gemaakt. Er stond geen achternaam op het pakket waardoor de postbezorger hem niet af kon leveren. Ons hele appartementen blok heeft huisnummer 18. Ze bezorgen hier op achternaam. Toen is mijn swap weer teruggegaan naar de verzender, gelukkig stond haar adres erop! Daarna heeft ze het weer opnieuw opgestuurd, dit keer met achternaam en ja hoor....daar was hij dan eindelijk! 

Hij kwam op maandag aan, precies 1 dag voor mijn revalidatie begon. Lucky me! 

Het zag er allemaal zo mooi uit! Bijna zonde om uit te pakken. 

Mooi! 

En dit zat er allemaal in! Een hittepitzak, leuke kaarten, washitape,

een krijtstift, kaarsje, snoepjes en chocola!

Alles komt goed van pas, mijn swapmaatje heeft mij heel erg blij gemaakt.

Wil je nog meer swaps bekijken? Klik dan op de onderstaande link. 

Instaswap ♥1 - mijn gemaakte swap

Instaswap ♥2 - mijn gekregen swap

De Sestra zomerswap

Ik heb hier ook een paar hele leuke pakketjes mogen ontvangen. Die verschijnen deze week op mijn blog. 

Revalidatie - goed nieuws! 

Afgelopen week heb ik een gesprek met de arts gehad en hebben we over mijn verlenging gesproken. Ze wilden mijn revalidatie hier eigenlijk met een week verlengen, dus 4 weken i.p.v. 3 weken. Ik voelde mij daar niet goed bij. Sinds het woord verlenging gevallen was zat ik eigenlijk een beetje in de put. Ook al voel ik me hier beter dan in het ziekenhuis, op deze manier van huis zijn, is 3 weken echt lang genoeg. Het zijn hier toch voornamelijk oude mensen die hier rondlopen en het eten heb ik ook wel gezien inmiddels. Je eigen potje koken blijft toch het lekkerste.
Maar goed, terug naar het gesprek met de arts. Ze merkte al snel aan mij dat ik het eigenlijk niet zo zag zitten en heb ook eerlijk aangegeven dat ik het voor nu eigenlijk ff genoeg vond. Na 16 dagen ziekenhuis en 3 weken revalideren is het even goed zo. Ik merk dat het geestelijk ook veel van mij vraagt en heb mijn best gedaan. Voor de therapie is het misschien beter dat ik nog een weekje blijf maar voor mijn eigen gemoedstoestand even niet en na mijn burnout heb ik toch echt wel geleerd om beter naar mijzelf te luisteren. De arts begreep het heel goed en dus hebben we afgesproken dat ik het ambulant voort ga zetten. Een hele opluchting! Dat betekent dat ik dinsdag lekker naar huis ga!!!

Ik ga (zoals het er nu naar uitziet) vanaf 13 januari verder met therapie. Mijn evenwicht, concentratie en opnamecapaciteit zijn nog niet zoals het zijn moet. Helaas heb ik ook nog steeds last van hoofdpijn maar het wordt gelukkig beter. Ik heb hier goede stappen gemaakt. Ik moest van de week namelijk weer een aantal testjes doen en dat ging gelukkig alweer een stuk beter. Toch blijft het raar. Ik zie er niks van, heb er ook niks van gemerkt en toch heeft het infarct behoorlijke schade aangericht. Misschien maakt dat het zo lastig. Ik voel mij nu in ieder geval weer stukken beter, mijn hand en been zijn normaal maar toch ga ik hier nog een hele tijd zoet mee zijn. Ik heb verdriet gehad hiervan (en zal ik vast nog wel is hebben), ben bang geweest, heb mij opgelucht gevoeld, ik ben dankbaar voor alle steun die we krijgen maar ik ben nu vooral trots, dat ik drie weken lang hier mijn best heb gedaan en heel hard heb gewerkt. Dat ik er nog niet ben vind ik niet erg, ik heb er alle vertrouwen in dat alles weer goed gaat komen, en zo niet, dan zie ik het dan wel weer. 

Een voorbeeld van een test die ik de afgelopen week deed.

Er werd een verhaaltje verteld, die ik daarna na moest vertellen. Het was een heel simpel verhaaltje en ik kon het qua Duits prima volgen. Halverwege was ik afgehaakt en zat mijn hoofd vol en nam ik niks meer op. Alleen de laatste twee zinnen hoorde ik weer. Ik kon dus alleen een stukje van het begin na vertellen en was toen alweer bij de afsluitende zin. Ik kon er zelf wel om lachen eigenlijk.
Daarna nam ze het verhaaltje nog een keer met mij door. Toen hoorde ik het middenstuk, wat compleet nieuwe voor mij was. Ik was dat niet vergeten, ik had het gewoon helemaal niet opgenomen. 

Ook kreeg ik mijn favoriete test weer met een rij getallen die ik moet onthouden en na moet zeggen. Ik kon er aan het begin van mijn tijd hier maar 3 onthouden. Nu lukte het met 4 ook. We hebben het ook met 5 en 6 getallen geprobeerd maar dat lukte nog niet. En als ik ze achterstevoren op moest zeggen was het ook een stuk moeilijker. Het is gewoon heel raar om te merken dat de meest simpele dingen ineens een uitdaging zijn geworden. Nu weet ik wel heel goed hoe het is voor kinderen die moeite hebben met veel informatie verwerken. Dat begrijpt deze juf ineens een stuk beter! 

Dit is voorlopig de laatste keer dat ik er uitgebreid over schrijf. Het heeft mij in ieder geval goed geholpen om het van mij af te schrijven en te overdenken. Daarnaast is het ook handig geweest om iedereen op de hoogte te houden, zomaar even op bezoek komen kan niet. 

Vanaf dinsdag ben ik weer thuis en ga ik lekker genieten van het thuis zijn. Dan hoop ik ook weer lekker te kunnen knutselen, dat heb ik toch wel gemist! Natuurlijk zal ik ook af en toe een blogje schrijven. Wij blijven met kerst en oud en nieuw lekker in München, voorlopig ben ik even genoeg van huis geweest! 

Zoals ik hierboven schreef, ben ik trots op mezelf. Waar ben jij trots op? 

Soms is het goed om hier even bij stil te staan. Daarmee sluit ik af.
#positiefdenken

♥Veel Liefs♥