Persoonlijk ♥12 - Mijn revalidatie, zwaar maar goed.

Sinds dinsdag ben ik in de Buchberg Klinik. Ik zag er tegenop maar kan nu wel zeggen dat ik op de juiste plek ben. Vandaag deel ik mijn eerste ervaring met jullie en vertel ik wat ik hier allemaal doe.

In deze kliniek zitten de minder zware gevallen om het zomaar even te noemen. Geen mensen die helemaal aan de linkerzijde verlamt zijn maar wel veel mensen die zich achter een rollator of met krukken vooruit slepen. Naast de afdeling neurologie is er ook een afdeling cardiologie en orthopedie. Daardoor is de leeftijd ook vrij gemixt. Ik ben wel één van de jongste hier, het zijn toch vooral oudere mensen. Gelukkig niet allemaal stokoud! Ik ben erg op mezelf. Veel mensen spreken Bayrisch en het kost me teveel energie om daar dan een gesprek mee aan te knopen. Tijdens het eten zit ik aan een vaste tafel en tijdens de therapieën ben ik ook regelmatig met een groepje bezig dus heb ik genoeg aanspraak. Voor mij is dat op dit moment genoeg.
Het personeel is hier heel vriendelijk, zo anders dan in het ziekenhuis.

De ster is mijn kamer.

Mijn kamer.

Ik heb een eigen kamer en alles wat ik nodig heb. Het is fijn dat er een bureau staat, daar zit ik veel aan. Ik heb wat knutselspulletjes meegenomen en een kleurboek dus daar zit ik veel tussen de therapieën door. Vergeleken het ziekenhuis is het hier echt een luxe. 

Ik zit aan het begin van de gang en heb daardoor net bereik met wifi, waardoor ik ook uitzending gemist op de tablet kan kijken en ik heb een portable dvd speler mee dus ben niet afhankelijk van de Duitse tv. Een voordeel van het ziekenhuisbed is dat ik hem omhoog kan zetten en daardoor lekker in bed tv kan kijken. 

Hiermee fleur ook meteen mijn kamer mee op. 

Wat voor therapie krijg ik hier?

Dit is de meest gestelde vraag en voor ik hier heen ging wist ik het zelf ook niet precies. Inmiddels kan ik daar goed antwoord op geven. Elke dag krijg ik een therapie plan waarop staat wat ik de volgende dag allemaal moet doen. Dit is een dag vullend programma. Tussen de therapieën heb ik wel vaak een half uur of soms langer er tussen. Maar al met al ben ik de hele dag zoet. 

Ik krijg hier krachttraining om de linkerkant weer op krachten te krijgen. Ik heb geen uitvalverschijnselen maar wel wat krachtverlies. Bij de ergotherapie ben ik vooral bezig met mijn hand er arm. Ik ga hier naar de psycholoog, krijg massage, fango (warmte packing), volgende week komt er yoga op mijn programma en ik heb elke dag neurologische gym. Hier worden vooral activiteiten gedaan die met evenwicht te maken hebben. Ook heb ik regelmatig een gesprek met een arts om mijn voortgang te bespreken. 

Ik krijg ook braintraining om mijn concentratie en geheugen weer te trainen. Ik ben er hier achter gekomen dat mijn kotertermijn geheugen niet helemaal goed is. Ik zal twee voorbeelden noemen.
Ik kreeg 3 getallen te horen en moest die achterste voren terug zeggen. Bij 3 was dit geen probleem maar bij 5 getallen wist ik de eerste twee niet meer. Ook moest ik bij de neurologische gym op commando een stap naar voren, naar achter, links of rechts doen.
Eerst met getallen. De 1 was een stap naar voren, de 2 naar achter enz. Daarna hetzelfde op kleuren. Geel was bijv. een stap naar voren, rood naar achter enz. De getallen gingen goed maar de kleuren kon ik niet onthouden. Ik wist alleen dat geel een stap naar voren was maar groen, blauw en rood had ik steeds geen idee. Heel stom is dat. Zo heb ik nog meer oefeningen gedaan waarbij mijn geheugen mij in de steek liet. Door middel van trainen moet dat straks weer helemaal goed komen. 

Het is goed om hier te zijn.

Natuurlijk ben ik liever thuis maar het is goed dat ik hier ben. Ik krijg hele gerichte therapie en merk bij alles dat ik het ook echt nodig heb. Het is zwaar om de hele dag allerlei oefeningen te moeten doen maar ik merk dat het me goed doet. Dat motiveert weer om door te gaan. Het is fijn dat het op deze manier kan. Gelukkig voel ik me hier veel fijner dan in het ziekenhuis. Daar heb ik echt een rottijd gehad. Ik heb nog steeds hoofdpijn en heb hiervoor andere medicijnen gekregen die lijken te werken. Het is nog steeds niet helemaal weg maar al zoveel beter. Het is voor mijn lijf goed maar ook voor mijn koppie. Ik heb hier de tijd om alles even te laten landen en het een plekje te geven zodat ik straks weer vol goede moed verder kan. 

Ik ga deze week ook weer beginnen met het schrijven van blogjes. Tussen de regels door zal ik ook over mijn tijd hier schrijven. Ik wil iedereen nogmaals bedanken voor de vele berichtjes en post die ik krijg. Mijn kamertje wordt gezellig zo. 

Vrije tijd.

Alleen op zaterdagochtend is therapie en de rest van het weekend ben ik vrij. Gister was Menno er en zijn we naar de kerstmarkt geweest en hebben we samen een happie gegeten in de stad. Doordeweeks kun je, tussen de therapieën door, ook gaan en staan waar je wilt, Vrijdagmiddag ben ik met twee medebewoners op pad geweest. 

Ik ga eten en vanavond ga ik meedoen aan de creatieve therapie en ga ik schilderen. Elke avond is er een programma waar je aan mee kunt doen. Dit is de eerste keer dat ik ergens aan mee doe. Ik ben benieuwd. 

Ik wens jullie een fijne avond.

♥Veel Liefs♥